MÜNİR DERMAN ÇÖZÜMLEMELERİ

“Rüyada gördüğümüz şeylerde gölge yoktur… Dikkat etmediğimizden veya etmek imkânı olmadığından “Öyle şey olur mu?” demeyiniz… Rüyada, renk ile ses vardır, koku yoktur… Bir de gölge yoktur… Niçin bunlar yoktur?.. Merak etme!..” – Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

“Benden yüz yıl sonra Dünyaya birisi gelecek, o bizim kim olduğumuzu açıklayacak ve ilân edecektir… O zaman anlayalar kimdük biz?..” –Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

“İslam için ölümün görünüşü ölümdür, iç yüzü diridir. Ölümün içi de ölüm olsa bırakalım camiyi çıkalım dışarı… Bize sual yok bir şey yok ne yapacağız burada?!” -Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

“Kur’an-ı Kerim Arapça değildir, Allah’ çadır… Arapça olsaydı; her Arap, Kur’an’ı baştan sona anlardı…” – Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

“Bu sırların çoğu veli insana aittir… İş, onun kokusunu alıp yanına yanaşabilmekte… Bazıları şekil değiştirirler… Bakarsın herif veli gibi görünür… Birden bir iş çevirir ki sonra: “Zındıktı!” dersin… Onlar bulutludur, kaparlar kendini… Yağma yok! Yakala kendin ye! Kopar ye! Yok, öyle iş! Salak gibi görürsün bazen, dünyanın hali bu! Deliye sormuşlar aşk nedir?, diye de… Deli “Ben, neden bu hale geldim?” demiş.” –Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

İlk mektebi bitirirler. Orta mektebi, lise, üniversite bitirirler… Bunlar doğrudan doğruya bu yola girerlerse Salih’in Mertebesine kadar yükselirler… Onlara aşağıda sual yoktur… Pasoları vardır.
 Buyurun, derler. Bu, buyurun paso da burada alınır oğlum, burada! Namaz kılmakla da değil ha… Namaz kılmak, oruç tutmak, Allah’a inandığını ispat için şükür için… İş, bundan sana ne geliyor? Şeftaliyi şeyden aldın, odanın köşesinden aldın ektin mi? işte bu namazda ekilir… Şimdi de var, yok değil ha! Boş değilsiniz! –Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman

“Necip Bey, Çok uzaklardan, mezarlıklardan, ihtiyarların oturduğu sapa yerlerden bir kır çiçeği safiyetiyle size sesleniyorum. Sizi bundan 41 sene evvel Galatasaray’ın karşısında Senyuan denilen garip bir pastahane vardı, orada görmüştüm. Başınızda bir bere vardı. Garip ve yabancı olarak yalnız dışını gösteren bir genç olarak orada tesadüfen oturuyordum. Bilmem neden size o zaman için acımıştım… Ve dua etmiştim, duam kabul oldu… Abdülhakim Efendi’yi Eyüp’te ziyarette bu duayı kendisine söylemiştim, “Oldu oğlum, bir gün inşallah olur.” demişlerdi. Geçenlerde bir işçide Esselam isimli kitabınızı gördüm. Vasiyet kısmını okudum. Gözlerim doldu. Benim 70 tane 70.000 benim vardır. Size ananızın sütü gibi 7 tanesini bağışladım, şimdiden sizin olsun… Size akıl vermek hayalimden geçmez bile… Yalnız şunu söylemekten kendimi dizginleyemedim. Dışınız ile görünen içinizi kimseye göstermeyin. Namsız nişansız yaşadım, yaşıyorum. Bu küçük mektubu Abdülhakim Efendi’yi geçenlerde rüyada gördüm. Size bu sebeple yazmak arzusu duydum… Bizden hakkın selamı üzerinize olsun” -Opr. Prof. Dr. Hüseyin Münir Derman.

“Suyun içinde; zerre zerre ışık... Zerre hayat kımıldar... Bir sessizlik gizlidir. Suda; ak sıcaklık, ıssız yalnızlık, sessiz güvenlik... Bu lafları günlerce düşünün içinde bir şey gizlidir… Bir şeyler mırıldanmak istiyoruz... O kadar... Buyurun suyun en derin, en mahrem yerine inelim: Orada su kaynar, su görünür: "Ve cealnâ mine'l- mâi külle şey'in hayyin" Her şey sudan halk oldu... Evet, Bu ayeti kerimede "vav" harfi yok mu işte her şey burada gizlidir… Kuran-ı kerim' de "vav" harfi çoktur. Bu bir sırdır… Bu, kudretin tahammül hududuna girmesi için su araya girmiş ve Risalet alınmıştır. "Vahiy" nasıl Resul-ü Ekrem'de insan tahammül hududuna iniyorsa onun gibi...”- Opr. Dr. Münir Derman

“Gül dikenlidir, bilmiyor musun? Çiçek kokuludur, mest edicidir… Arı onu bal yapıyor... Bilmiyor musun, balı tadıp büyük bir lezzet ve zevk alarak yiyorsun... Fakat sonu ne oluyor? Onu da tatsana?! İşte sözlerimizin derin manası, bu son cümlede gizli... Artık sana düşünmek, bize de susmak gerekiyor”(Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman).

“Allah’ın kulunun biri, günün birinde Hızır’a rastladı senelerce evvel. Sonraları da Hızır ona rastladı. Hızır konuştu, o kul dinledi. Hızır’a sordu, Hızır söyledi. Günün birinde Hızır, o kulu götürdü bir yere. O kul, bu tesadüflerden utandı. Kimden utandı? Kendinden... ‘Ben kimim ki Hızır bana rastladı.’ diye... Başka bir gün de o kul, ormanda kırklarla görüştü. Yaylalarda, yedilerle buluştu. Geceleri on birleri dinledi... Aradan yine seneler geçti… Bu kul konuşuyordu, diğer bir kul ile... Hızır’ın kendisine söylediğini o rastladığı kula dedi... ‘Ne dedi bana bilir misin?’ ‘Kul arkadaş, üçler kalmadı bugün… Yediler de iki kişi kaldı. Kırklar on bir kişiye indi. Hamdolsun ki on birler bâki.’ Hızır’ın rastladığı kula o kul sordu ‘Beni bir yere götürdü.’ dedin. ‘Nereye götürdü?’ Hemen cevap verdi: “Beni değil, bizi... Ben başka, biz başkadır. Malum ya! Sözlerimi anlayamadın. Hem bunları sualle uzatma… Anlattığımı anlarsan yeter!” (Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman)

“Bir şeyler istiyorsan, her şey teslim edilmez. Yanlışın var… Şahit isterler. Mihenk taşına vururlar, ayarını ölçerler. Bakırı altın diye satman, kabil olmaz. Her şeyi ehli bilir. Kış ve yaza inanmak, onları olduğu gibi kabul etmek, onların eziyetini hafifletir. İşte belalara da inanmak bunun gibi bir şeydir. Hak’tan geldiğine inanmak ve sabırlı olmaktır. Sabırlı insanlar, Allah’ın heybet nuru altındadırlar, ölüdürler.” (Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman)

“Velayet halinin işareti vardır. O işaretler, velilerin yüzlerinden okunur. Onu anlayış sahipleri sezer. O işaretler, velayet halini anlatmaya yeter. Dile hacet yoktur. ” (Opr. Dr. Hüseyin Münir Derman)