Duydum ki Beni Arıyormuşsun

Duydum ki beni arıyormuşsun. Beni, yanındayken kıymetimi bilmeyen, varlığımı sıradan bir gölge sanan sen… Şimdi mi fark ettin eksikliğimi? Şimdi mi anladın, benimle olmanın bir lütuf olduğunu? Ben, her zaman değerliydim. Ama sen bunu göremeyecek kadar kördün.

Ben buralardayken, gözlerini kaçırdın. Sözlerimi duymadan sustun. Gidişime şaşırma, çünkü ben hiçbir zaman bekleyen olmadım. Değersiz hissettiren bir yerde, var olmaya çalışmadım. Şimdi, yitirdiğin şeyin ağırlığı altında eziliyorsun, değil mi? Eksikliğim, ruhunun en karanlık köşelerine kadar işledi.

Zaman, gerçekleri öğretir. Sen de öğrendin. Şimdi geceleri uykularını bölen, içindeki boşluğu benimle doldurmaya çalışan sensin. Ben çoktan yeni yollar seçtim, yeni rüzgârlara bıraktım kendimi. Sen ise kaybettiklerinin peşinde koşuyorsun, ama artık geç.

Ben hep değerliydim. Ama sen bunu anlamadın. Şimdi, her yankılanan adımımda, her boş bakışında, her iç çekişinde ben varsam, bu senin sınavın. Ben kaybolmadım, sadece bana layık olmayan her şeyden uzaklaştım.

Beni arıyormuşsun… Ama ben, geri dönmemek üzere gittim.

Artık aradığında ulaşamayacağın bir isim oldum. Eski defterlerde sararmış bir sayfa, geçmişin tozlu raflarında unutmaya çalıştığın ama unutamadığın bir anı… Ben senin için vazgeçilmezdim, ama sen bunun farkına varmak için çok bekledin. Şimdi ise sadece bir yankı kaldım kulaklarında, içini titreten bir boşluk kaldı ardımda.

Yürüdüğüm yollar, dokunduğum duvarlar bile hâlâ ismimi fısıldarken, sen kendi sessizliğinde kayboldun. Kendi yalnızlığında kendi yaptıklarının yankısıyla yüzleşiyorsun. Bense artık başka hikâyelere dâhil, başka anların içinde varım.

Sen, benim değerimi hiç fark edenlerden oldun. Ama ben, hiçbir zaman arkama bakarak yürüyenlerden olmadım.

Bir zamanlar kaybetmekten korkmadığın, şimdi en çok aradığın şey oldum. Ben çoktan yoluma devam ettim. Şimdi ise sen, benim kaybolan gölgemde yürüyorsun…

Zamanı geri almayı dilersin belki, ama ne geçmiş geri gelir, ne de ben geri dönerim. İçindeki her pişmanlık şimdi sadece sana ait. Oysa ben, tüm kırgınlıklarımla, sessizce çekip gittim. Arkama dönüp baktığımda bile senin gölgeni görmedim. Çünkü ben kaybolmadım, kayıp olan sensin.

Beni arıyormuşsun… Ama ben artık bir hatıra oldum. Unutulmayacak ama asla geri gelmeyecek bir hatıra…

Saul Aaron