Topraktan gökyüzüne yağan yağmur - Flash Fiction

Bir kalp bulunca o kalbe yerleşmeye çalışırdı hemen; çünkü bir sonraki kalp daha büyük bir yıkım olabilirdi. Kurak topraklardan gökyüzüne sicim gibi yağmurun yağdığı bir mevsimdi. Gözlerini kör edecek bir aşka tutulmuş, nereden geldiğini unutmuştu. Biri ona hatırlatmalıydı hayatın amacının; amacı olan bir hayat olduğunu… Çünkü sevdiği her şey elinden alınabilirdi solmakta olan bir yaprak gibi… Birileri söylemeliydi ona, ettiği yemine dikkat etmesi gerektiğini, ne söz verdiğini iyi düşünmesini, bir zebranın çizgilerini asla değiştiremeyeceğini, insanların âşıkmış gibi gözükebileceklerini, hayatın siyah beyaz bir film gibi olduğunu ve bir yerde son bulacağını…

Şayet, aşkta günahsız olan adam, öne bir adım atsın, dense sonuncu sıradaki, senden önde olurdu… Üstelik de şöhretinizin başkalarının sadece sizin düşündüğünüzün izdüşümüyle sınırlandırılmış olmasına rağmen… Aşktan yana günahsız gözükmek için, acaba daha kaç adım ileri gitmelisin? Parıldayan her şey, pırlanta değildir…

-Ne biliyorsun?

-Yaşamak, acı çekmek, hayatta kalmak, bütün bu acılar içinde anlam bulmak…

-Elimden gelen her şeyi yaptım. Başka ne yapabilirdim ki?

-Asla başka bir şey yapma; çünkü senden öncekiler de ellerinden gelen her şeyi yapmışlardı… Olduğun yerde kal…

Ferhat Saul Aaron

Hizirlayolculuk.com