ŞEYH OSMAN'IN KERAMETLERİ

“Ayşe, sen Şeyh Ömer Ziyaeddin Hazretleri'nin dervişisin! Dön Bağdat'a doğru, Şeyhine seslen! Seni duymayacağını mı sanıyorsun? Seslen Ağana!”

“Unutma! Osman Bey Zamanın Sahibidir! Onun gönlü kırılırsa Cenab-ı Hak'ın nefretine uğrarız! Maazallah ahiretimiz yıkılır! Çünkü sen de ben de bu Sultanın maneviyatını gördük ve kendisine iman ettik.” dedikten sonra emir subayına dışarı çıkmasını emretmiş ve Efendimizden özür dileyerek elini öpmek istemiştir.

Şeyh Celâl; Allah'ın kendisine lütfedip bağışladığı maneviyatı, ölü gönülleri diriltmek için kullanmamaktadır. Genelde kendine ve dervişlerine lâf edenleri felç ederek ya da manen onları cezalandırarak karşılık vermektedir…

“Bu Reis, eski Reislere benzemiyor, çok farklı ve çok muhterem bir Zattır. Sizin geleceğinizi önceden bana haber verdi. Sizler için çay demletti. Siz iki dakika bekleyin, ben sizlerin geldiğini Reis Bey'e haber vereyim.”

Sahibüzzaman, Kutbû'l Devrân, Şeyhül Ekber, Hıfzû'l Kur'an, Seydül Beşer, Esseyyid, Şeyh Osman Nuri (Bağdadî) Hazretleri, yorucu bir seyahat sonunda Mardin'den Diyarbakır’a gelmiş ve evinde iki gün istirahat ettikten sonra Diyarbakır Askerlik Şubesindeki görevine başlamıştır.

Diyarbakır Kolordu Komutanının yanından ayrılan Şah-ı Evliya, Sultan, Şeyh Osman Nuri (Bağdadi) Hazretleri, yanında emir erleri ile birlikte eve varınca; hane halkı, Mardin'den Diyarbakır’a gelen dervişanlar saygı ve hürmetle Sultanımızı karşılamışlardır.

“Madem rüyanızı unuttunuz… Ben rüyanızı size anlatıp tabirini de yapayım Kumandanım.”

Tarikat-ı Âli'nin rehberlerinden Mevla'nın insanlığa rahmet olarak gönderdiği Gavs’ulsakaleyn Şeyh Osman Nuri (Bağdadi) Hazretleri, maddi-manevi hizmet için Mardin’den yeni görev yeri Diyarbakır Askerlik Şubesine gelmiştir.

“Celâl, Mevla'nın nefretine uğramışsın! O yetimin ahı seni iflâh etmez! Bu felâketten kurtulmanın tek çaresi, şu sayacağım şeyleri eksiksiz yerine getirmendir!”

Sultan-ı Evliya Gavsû'l Âzâm, Kutbû'l Zaman, Şeyhül Ekber, Hıfzû'l Kur'an, Esseyyid, Şeyh Osman Nuri Hazretleri, evladı iyali ve arkadaşları; mola verdikleri beldede, bir hayli kadın ve erkeği Tarikat-ı Âli'ye kazandırdıktan sonra belde halkı ile vedalaşarak Diyarbakır'a doğru yola çıkmışlardır.

"Şu tepenin arkasında bir kabristan var. Burası, yüzlerce yıl önce ehli din insanların yaşadığı bir köyün mezarlığı… O mezarlıkta, evliyaullahtan bir zat yatmaktadır. Biz, bu bölgeden geçeceğimiz için ruhuyla bize kıyam etti ve ayağa kalktı, bizi bekliyor. Bize, çok büyük hürmet gösteriyor ve bana manen “Mezarım zaman içerisinde kayboldu ve mezarım yol oldu. İnsanlar ve hayvanlar mezarımı ayaklayıp geçiyor. Benim mezarımı ayakaltı olmaktan kurtar.”

ahibüzzaman, Kutbû'l Devrân, Hıfzû'l Kur'an, Esseyyid, Şeyh Osman Nuri (Bağdadi) Hazretleri zikre, çok büyük önem vermektedir. Tarikata intisap eden her dervişine zikir halkasına devam etmelerini, halkadan geri kalmamalarını emir buyurmuştur. Efendi “Sohbet; dervişe manevi âlemde yoluna nasıl gideceğini öğretirken, zikir hal sahibi olmasını sağlar...” Buyurmuştur.

Sultanımız; ileri derecede akıl hastası olan bir kadına da dua etmiştir. Akıl hastası olan kadın, anında şifa bulup biiznillah sağlığına kavuşunca, yaşananları bizzat müşahede eden köy halkı Sultanımıza ve maneviyatına âşık olmuşlardır.

“Kurban sizin olduğunuz her yer bize cennet! Bastığın yerlere kurban olalım! Bizim gibi eşkıyaları yanınıza aldınız, küfürden; Hak ve hakikate kavuşmamızı sağladınız! Bizlerin üzerinden dünya ahiret elinizi çekmeyin!”

“Bu yolu; zahiren Şeyh Ömer Ziyaeddin Efendi Hazretlerinden; manen doğrudan Resulü Ekrem Nebiyi Muhterem'in s.a.v mübarek ellerinden teslim aldım. Yolumuz; ay ve güneş gibi parlak bir yoldur, benim tarikatımı yıkmaya şeytanın gücü yetmez! Tek şey hariç: Şeriatın emrinin dışına çıkarsanız bu yola zarar verirsiniz! Her kim ki şeriatsız davranıyorsa onu önce ikaz edin sonra da aranıza almayın…”